Bert Timmermans, voorzitter
Ik ben Bert Timmermans, arts, sociaal geneeskundige. Getrouwd met Ineke en gezegend met vijf kinderen en elf kleinkinderen.
Gedurende 12 jaar ben ik directeur geweest van de GGD Oost Veluwe in Apeldoorn. Dit vak bood een prachtige basis om mij breed bezig te kunnen houden met gezondheid en welzijn van mensen. We droegen zorg voor een rechtvaardige sociaal medische advisering, jeugdgezondheidszorg, infectieziekten bestrijding, ambulancezorg en geneeskundige zorgverlening bij grootschalige incidenten.
Vanaf 1997 tot heden ben ik eigenaar van een advies- en trainingsbureau. Sinds ruim tien jaar werk ik samen met experts uit de luchtvaart, waaronder mijn zoon, en uit de openbare orde aan een advies- en trainingsorganisatie. Die heeft de mens als belangrijkste maar ook meest kwetsbare factor als focus, de Human Factors Adviesgroep.
Mijn expertise bracht mij in contact met het Steunfonds Cliënten Flekszorg. Het bestuur vroeg mij om begeleiding bij een nieuw te ontwikkelen toekomstplan. Deze activiteit bracht mij op het inspirerende pad van seksuele gezondheid en welzijn bij mensen met een beperking. Ik kwam er al snel echter dat op dit gebied enorm veel werk aan de winkel is. En ook dat er meerdere organisaties en beroepsbeoefenaren enthousiast en gedreven werkzaam aan zijn. De ambitie van het Steunfonds was om zoveel mogelijk bundeling van krachten teweeg te brengen. Dat vereist een organisatie die volstrekt onafhankelijk moet kunnen opereren om het benodigde gezamenlijke draagvlak te creëren en productieve contacten te kunnen leggen met overheid en maatschappelijk veld.
Samen met Joke Storm, die ik binnen het Steunfonds Cliënten Flekszorg heb leren kennen, als een bewogen, gedreven en gewoon prachtig mens, ben ik begonnen met het vervullen van een wens, om die organisatie van de grond te krijgen.
Via de contacten die ik inmiddels met seksverzorgenden had, ging er een wereld voor mij open, de wereld van onze medemens met een beperking, en wat dat daar al niet mee samenhangt. Om een voorbeeld te noemen, wie denkt er nu aan, wil je ‘even’ wat geld uit de muur halen, dat de automaat buiten je bereik hangt. En dat je anderen moet vragen om pincode en bedrag in te toetsen en dat zelfs bankmedewerkers je daar niet bij mogen helpen, omdat het niet mag. En dat is dan nog maar een simpel voorbeeldje, waarvan er vele in je leven stapelen als je niet kunt wat vele anderen wel kunnen. Zeg maar je afhankelijkheid van anderen, terwijl je zelfstandig wilt zijn; wat een tweestrijd!
De zoektocht naar het subtiele evenwicht tussen zelfstandigheid én afhankelijkheid als het gaat om seksuele gezondheid en -welzijn, via een platform als Tiresias, is waar mijn persoonlijke missie ligt als voorzitter van het bestuur.
Joke en ik konden het natuurlijk niet alleen, dus we zijn op zoek gegaan naar bestuursleden. Dat is gelukt, en ik ben er trots op dat Joke, inmiddels Stephan en ik de enige niet-rolstoelers zijn. Het bestuur zit vol ervaringsdeskundigheid, en zo hoort het ook. Het is even wennen als je bestuursvergadering hebt en je de verkeersregels in de vergaderlocatie door de bestuursleden met hun rolstoel in acht ziet nemen. Een leuke ervaring, en dat is Tiresias ten voeten uit.
Joke Storm-Bosch, secretaris
Tijdens mijn leven en werken in diverse functies heb ik ontdekt, dat het belangrijk is om mensgericht leiding te geven en te ontvangen. Oog voor elkaar en persoonlijke relaties.
Ik vind het ook belangrijk om taboes te doorbreken en waar nodig actie te voeren.
Stichting Tiresias is daarom voor mij een omgeving waar ik mij thuis voel.
Er is nog veel te doen op het terrein van belangbehartiging van intieme aanraking en seksualiteit voor mensen met een bespreking.
Vanuit mijn verbinding met mensen uit de praktijk, zoals bijvoorbeeld verpleegkundigen, begeleiders, sekswerkers en mijn bestuurlijke ervaringen kan ik een bijdrage leveren om onze doelen te bereiken.
Ik heb gewerkt in de zorg, het onderwijs, de vakbond en de politiek.
Ik ben nu 76 jaar. 53 jaar gelukkig getrouwd met Gerard.
Wij wonen samen in een huis met onze dochter, schoonzoon en kleindochter.
Daarnaast ben ik voorzitter van het Nationaal Platform Duurzame Inzetbaarheid, woordvoerder van Nurse Minded, lid van Raad van Advies Vitacademie,
De afgelopen periode hebben we al een aardig netwerk opgebouwd.
Ik vind het belangrijk, dat Stichting Tiresias ook door de overheid, politiek, verzekeraars en andere belanghebbenden wordt gezien en ondersteund. Zowel immaterieel als materieel.
Daar ga ik de komende tijd samen met mijn collega- bestuursleden de schouders onderzetten.
Carla Manten Fotografie©
Jacqueline Kool
In mijn werk speelt mijn eigen ervaring een belangrijke rol: geboren in 1963 met een spierziekte leerde ik al vroeg nadenken over mijn positie in maatschappij en zorg, en een eigenwijsheid ontwikkelen over leven met beperkingen. Zoetjes aan ben ik daar mijn werk van gaan maken als zelfstandig adviseur, onderzoeker en schrijver op het terrein van disability studies.
Rode draad is het verbinden van wetenschappelijke, professionele en ervaringskennis.
Het houdt mij bezig hoe de wereld kijkt naar mensen met ‘onconventionele’ of niet-doorsnee lichamen, zoals mensen met chronische ziekte of beperkingen. Wat doet dat met je als je opgroeit en hoe bouw je een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen op, en een leven dat bij jou past?
In 2010 schreef ik het boek Eros in de kreukels, verhalen van lijven, leven en lust vanuit de kreukelzone. Het was gebaseerd op interviews met 28 vrouwen met uiteenlopende beperkingen over de betekenis van erotiek en seks in hun leven. Zo kwam het onderwerp handicap en seksualiteit ineens naar de voorgrond en het heeft me sindsdien niet meer losgelaten.
Als je leeft met beperkingen zijn intimiteit en seks vaak niet vanzelfsprekend, ook voor mijzelf is dat een hele ontwikkeling geweest. Je kunt hier meer over lezen. En niet iedereen beschikt over de mogelijkheden om dit voor zichzelf op te lossen. Dan blijkt dat praten erover moeilijk ligt, waardoor mensen op zichzelf teruggeworpen of maar moeten accepteren dat het blijkbaar niet weggelegd is voor hen.
Ik zet me graag met hart, ziel én leuke bondgenoten ervoor in om dit taboe te doorbreken. En eraan bij te dragen dat de combinatie handicap & seks niet vooral als ongemakkelijk, risico of probleem wordt gezien, maar dat er ruimte is voor de positieve en vrolijke kanten van seks/intimiteit.
Voldoende drijfveren om met Tiresias dit onderwerp in Nederland verder te brengen!
Vincent Olrichs
Mijn naam is Vincent Ohlrichs en ik ben 51 jaar. In 1990 ging ik met mijn broer op onderzoek uit hoe ik mijn seksualiteit het beste vorm kon geven. Dit heeft geresulteerd in het feit dat wij allerlei dingen heb onderzocht om te kijken hoe ik dat kon regelen. Uiteindelijk zijn we er op uit gekomen dat er iemand bij mij thuis moest komen om mij daarmee te helpen.
In de tussenliggende jaren heb ik mij altijd hard gemaakt om er voor te zorgen dat mensen met een beperking niet alleen een beperking hebben, maar dat zij ook seksuele ervaringen verdienen. Ik heb hier op televisie en kranten aandacht voor gevraagd, daarnaast heb ik op congressen mijn ervaringen betreffende dit thema gedeeld. Toen kwam de vraag van het bestuur van Tiresias op mijn pad en zij vroegen mij om zitting te nemen in het bestuur. Ik vond het heel interessant en leuk om hiervoor te worden gevraagd, dus kon het antwoord niet anders dan ‘ja’ zijn. Ik vind dat recht op seksualiteit voor iedereen geldt en dus ook voor mensen met een beperking. Wat ik nog belangrijker vind is dat het ook breed uitgedragen moet worden over heel Nederland omdat er nog altijd een taboe is als je het hebt over seksualiteit in relatie tot mensen met een beperking. Ik vind dat niet zo moet of hoeft te zijn.
Ik vind ik het ook erg belangrijk dat mensen een zo breed mogelijk toegang hebben tot dit soort van ondersteuning. Ik zet me al jaren in om seksuele ondersteuning voor mensen met een beperking betaalbaar te krijgen zodat zoveel mogelijke mensen de mogelijkheid hebben om hier gebruik van te maken. En dat is ook waar Tiresias voor staat, dus ik ben blij en trots deel te zijn van deze groep.
De slogan van Tiresias is “Unchain my heart” en daar ben ik het helemaal mee eens, ontgrendel het hart om de liefde te kunnen ontvangen . Iedereen verdient een beetje genot en liefde!
Donovan Claessen
Mijn naam is Donovan Claessen, ik heb Spinale Musculaire Atrofie type 2. Dit is een aangeboren spierziekte die steeds erger wordt.
Ik kom uit een heel liefdevol gezin met 3 jongere broertjes en 2 hele positieve ouders.
Ik ben opgevoed met het denken in mogelijkheden in plaats van in beperkingen. Als ik iets niet kon dan ging ik samen met mijn ouders een manier zoeken waarop ik dezelfde ervaring zou hebben. Zo werd ik scheidsrechter op het trapveldje bij ons achter en sleepten ze me tijdens een wintersport vakantie in een zeil een berg op zodat ik bovenop de top van het uitzicht kon genieten.
In de puberteit kwam ik er helaas achter dat er wel degelijk één ding was dat ik niet kon en waar mijn ouders me niet bij konden helpen. Ik begon meisjes interessant te vinden, maar het bleek nogal een uitdaging voor me om te zorgen dat de meisjes mij ook interessant zouden vinden. Mijn spierkracht was al zover afgenomen dat masturberen niet mogelijk was.
Dit leidde aanvankelijk tot een hoop frustratie. Vooral omdat mijn vrienden deze ontwikkeling wel doormaakten. Uiteraard werd hun seksleven uitvoerig besproken onder het genot van een biertje.
Op mijn 23e ontmoette ik mijn ex-vriendin. Met haar heb ik uiteraard wat ervaring opgedaan maar ook ontdekte ik dat de gebrekkige ontwikkeling die ik heb doorgemaakt in mijn puberteit ervoor heeft gezorgd dat ik een vrij hoge behoefte had.
Sinds het uit is met mijn ex-vriendin ben ik aanzienlijk minder seksueel actief. Het is lastig om vrouwen te vinden die open staan voor seks met mij en een escort inhuren is met mijn uitkering niet te betalen.
Ik heb in 2019 samen met 2 vriendinnen de Stichting Heppie Seks opgericht en we hebben ons een poos ingezet voor seksuele gelijkheid en emancipatie van mensen met een beperking. Via ons werk kwamen wij al vlug in contact met Jacqueline en Joke, uiteindelijk besloten wij dat het zinvoller was om de twee stichtingen te fuseren. Aangezien ik totaal geen affiniteit heb met het organisatorische deel van een stichting (ik ben opgeleid als filosoof) besloot ik zitting te nemen in het bestuur van Tiresias.
Ik heb grote ambities op het gebied van seksuele emancipatie, ik vind dat het een recht is om je prettig te voelen in je eigen lijf en als het beleven van seksualiteit/intimiteit daaraan kan bijdragen dan wil ik mij met liefde inzetten om deze ondersteuning vanzelfsprekend te maken. Er liggen hiervoor heel veel uitdagingen binnen educatie, wet- en regelgeving maar zeker ook binnen het algemene beeld van de ‘gehandicapten’. We zijn net mensen..
Ik ben er klaar voor!